Alhemija

Istočna alhemija

Alhemija se počela razvijati na istoku. Njeni koreni su u bronzanom dobu u Egiptu i Mesopotamiji, gde su nastali metalurgija, bojarstvo i veština pravljenja stakla. U Aleksandriji, u trećem stoleću pre naše ere, ove tehničke veštine, spojene sa grčkim spekulativnim duhom, dale su kao proizvod alhemiju.
Kroz osvajanja i trgovinu, alhemija se proširila do Arabije, Indije i Kine, gde je preuzela praksu i filozofiju ovih istočnih kultura. Džabir ibn-Hajan i Al-Razi (Razes), arapski alhemičari iz osmog i devetog veka nove ere, prvi su razvili teoriju da se metali sastoje iz sumpora i žive, teoriju koja je kasnije snažno uticala na evropske alhemičare. Taoizam kineskog alhemičara iz četvrtog veka, Ko Hunga, odrazio se u beskrajnom traganju za „životnim eliksirom“, čime su se alhemičari vekovima bavili.